Κυριακή 26 Απριλίου 2009

Η γη μου, η ανάσα μου, ο αέρας.

Όλοι έχουμε κάποιον που λες,
κάποιον που το μυαλό μας πάει στα στενάχωρα και τα χαρούμενα που αντιμετωπίζουμε, στα πολλά και τα λίγα που λες.
Κάποιοι έχουμε έναν από αυτούς που σου λέω,
κάποιοι άλλοι έχουμε δύο ή τρεις, όχι παραπάνω,
στο λέω και το πιστεύω,
μόνο για αυτά τα λίγα, τα δικά μας, αυτά που όταν τα σκεφτόμαστε ... φεύγουμε, είμαστε αλλού, είναι αυτό που λεν το σώμα εδώ αλλά το μυαλό ... ταξιδεύει, τρέχει, είναι μαζί με αυτόν που λες,
όταν δεν βρίσκεται αυτός δίπλα,
όταν κάτι πάει πολύ καλά,
όταν κάτι γίνεται δύσκολο.
Τον θέλουμε που λες, είναι ο ίδιος για όλους είναι ...
“ Η γη μου η ανάσα μου και ο αέρας....”
Η γη που πατάω και στηρίζομαι,
Η ανάσα που μου δίνει την δυνατότητα να ζω
Και ο αέρας, ο αέρας που με ταξιδεύει και σε σκέφτομαι, σε σκέφτομαι όλες αυτέ τις στιγμές, σε σκέφτομαι γιατί
είσαι η γη μου,
είσαι η ανάσα μου,
είσαι ο αέρας μου.

Αναγνώστες

Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Απο τα χαμηλά στις αναζητήσεις και στα αλισβερίσια ιδεών και απόψεων, Από τα ψηλά στην κριτική και στα αλισβερίσια θέσεων και πεποιθήσεων.