Είναι ωραίο όταν υπάρχουν άνθρωποι...

Μανώλης Αναγνωστάκης :

"Ήταν άνθρωποι
Πολλοί πολλοί άνθρωποι
Αγκαλιασμένοι
Με τα δάχτυλα σφιχτά
(Σαν χειροπέδες)
Κι όταν σκοτείνιασε
Ύστερα μείναν λίγοι άνθρωποι
Κι ύστερα ακόμα πιο λίγοι
Όσο έσβηναν τα φώτα ένα ένα
Όσο βούλιαζε η νύχτα
Κι ύστερα ακόμα πιο λίγοι...”


Είναι ωραίο να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που θα σ’ακούσουν, που θα γελάσεις μαζί τους χωρίς λόγο, που δεν θα περιμένουν τίποτα άλλο, πέρα από την παρέα σου...

Είναι ωραίο να ξέρεις ότι υπάρχουν άνθρωποι στον κόσμο που και τις νύχτες μένουν αγκαλιασμένοι, που όταν τα φώτα σβήνουν, αυτοί είναι εκεί για σένα και για μένα...

Είναι ωραίο όταν υπάρχουν άνθρωποι, στην πορεία που κάνουμε, που τους κρατάς και σε κρατάνε, στον δρόμο που χαράζουμε, που τους ακούς και σε ακούνε, στα μονοπάτια που πηγαίνουμε, που τους μιλάς και σου μιλάνε, με τα χέρια τους, με τα χέρια σου, με τη σκέψη τους, με τη σκέψη σου, με τη δύναμη τους, με τη δύναμη σου...

Είναι ωραίο όταν υπάρχουν άνθρωποι...